Uçaktan çok korktum!

Erken yaşta işe girmemle hayatım düzene oturmuştu. Sabah 9 akşam 6 çalışıyordum. Sonra ya yorgun argın eve gelip internet başına oturuyor ya da arkadaşlarla yemek yiyordum. Böyle böyle yavaş yavaş büyüdüm.

İşe girdikten bir sene sonra ilk yurt dışı deneyimimi nihayet yaşamıştım. Katıldığım bir yarışmada dereceye girmiş ve Yunanistan’a davet edilmiştim. Kendimi çok mutlu hissediyor ama bir yandan da nasıl gideceğimi düşünüyordum. Sonra içimi rahatlatan bir şey oldu ve Türkiye’den bir katılımcının daha yarışmada dereceye girdiğini öğrendim. Ben Ankara’dan o ise İstanbul’dan gidecekti.

Uçağa pek rahat binememiştim. Korkum çok büyüktü. Ama yeni bir yer görme isteğim korkumdan daha büyük olacaktı ki uçağa binmiştim. İçimi rahatlatan şey İstanbullu katılımcının bana İstanbul-Atina uçuşunda eşlik edecek olmasıydı.

Katılımcı kız o kadar dingin bir kızdı ki yanında huzur buldum. Benden küçük olmasına rağmen benden büyük gibiydi. sanırım yatılı okulda büyümüş olmasının bunda etkisi büyüktü. Zira ben yanında endişeli ve panik biri olarak kalmıştım. O ise aklı başında gayet sakindi. 

Gece olunca yabancı bir ülkede tek başıma bir otel odasında kalmaktan korktuğumu fark etmiştim. Korkularım sanki yavaş yavaş serpiliyordu. Ancak ilk kez yurtdışına çıkış yapan biri olarak tüm bu çekincelerimin gayet normal olduğunu düşünüyordum. Zira yaşım da küçüktü. Ama gece korkulu rüyalar görüyordum. İçim sıkılıyordu... 

Görmek istediğim çok fazla ülke vardı ancak uçağa binmek ölüm gibiydi. En çok sabaha karşı olan uçaklara binmekte zorlanıyordum. Çünkü o uçaklar için gece 3 gibi kalkmak gerekiyordu. Kalbim deli gibi çarpıyordu.. Bu durumu birkaç kez deneyimledikten sonra uçuş saatlerini gündüze ayarlamaya çalıştım. Ve yalnız da seyahat edemiyordum.