20’’li
yaşlarımda günlük tutardım. Geçenlerde bir kitabımı ararken tesadüfen elime
geçti.
“Almanya’ya
gitmeyi dört gözle bekliyorum. Almanya’nın yanında başka bir ülke görmek için
de deliriyorum. Ama nasıl yapacağız? Arkadaşım Fransa’ya geçelim diyor. Ama
içimde bir korku var. Ne yapmalıyım?” Ah o korku.. beni benden alan ...
Günlüğüme
göz attığımda oldukça neşeli olduğumu görüyorum. Dünyayı görmek en büyük arzum.
Gezmek, görmek istiyorum doya doya. Bunların dışında günlük yaşadığım olayları
değerlendirmelerim ve olaylara arabulucu yaklaşımlarım dikkat çekiyor.
30’lu
yaşlarımda başlayan anksiyetemin nedenlerini aramak için biraz geçmişe gideyim
dedim. Nasıl bir çocukluk geçirdim ve aile bireylerim bana karşı nasıldı?
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder